مسیح الله رحمانی

مسیح الله رحمانی رئیس محفل بهائیان زرگ بشرویه بود که از بهائیت برگشت. (1)

پدرش از مبلغان بهایی بود. (2)
به دلیل علاقه پدرش عبدالبها نام گرفت. با مخالفت یکی از مبلغان، نام او را مسیح الله گذاشتند. (3)
با فوت پدر، وی پرچمدار بهائیت در فردوس و بشرویه شد. وی حظیرة القدس را از اموال خود در زرک (خیرالقری) روستایی در دو فرسخی بشرویه ساخت. (4)
وی به شکسته بندی اشتغال داشت. (5)
به دنبال اخراج یکی از مبلغین بهایی از گناباد وی به دستور محفل بهائیان مشهد راهی گناباد شد. (6)
وی در مدت هشت سال به تبلیغ بهائیت پرداخت و اهتمام امور بهائیان را با هزینه شخصی خود دنبال کرد. (7)
بدنبال اشاعه فحشای دو تن از زنان مبلغه بهایی که در منزل وی سکونت  داشتند؛ وی عازم بشرویه شد. (8)
وی در جریان مباحثات و زد و خوردهای مذهبی بر آن شد که در مورد بهائیت تحقیق کند. وی می نویسد:
ما بهائیان به کتب ردّیّه به چشم عناد می نگریستیم و ابداً حاضر نبودیم که جلدش را هم ببینیم تا چه رسد به مطالعه آنها. (9)
به این نتیجه رسیدم که بهائیت و بابیت بر خلاف کلیه ادیان الهی نه توحید دارد و نه معاد و نه نبوت؛ همین تحقیقات کافی بود که از بهائیت بیزار گردم. (10)
وی در 20/5/1348 از بهائیت برگشت. (11)
پی نوشت ها:
(1) علیرضا محمدی جریان شناسی بهائیت دفتر نشر معارف چاپ اول بهار 1389 صفحه 274 شابک 978-964-531-252-5
(2) چرا از بهائیت برگشتم خاطرات مسیح الله رحمانی به اهتمام علی امیر مستوفیان چاپ دوم 1389 صفحه 73 شابک 978-964-96782-8-3
(3) همان ص 80
(4) همان ص 92
(5) همان ص 96
(6) همان ص 100
(7) همان ص102
(8) همان ص104 و 105
(9) همان ص 106
(10) همان ص 107
(11) همان ص 67