İmâmet

1- İbn Abbâs, Resulullah’tan (s.a.a) şöyle nakletmektedir: “Benden sonra, Ali b. Ebî Tâlib’den daha üstün birisini, gökyüzü gölgelememiş ve yeryüzü üzerinde taşımamıştır. Hiç şüphesiz o, ümmetimin imâmı ve emiridir. Odur, benim vasîm ve halifem. Kim benden sonra ona uyarsa, hidâyet bulur, kim de ondan başkasıyla hidâyet ararsa, yolunu kaybeder ve şaşkın kalır. Benim Nebîyy-i Mustafâ; […]

1- Yine bir hadisinde Allah Resulü’nün (s.a.a) şöyle buyurduğu nakledilmiştir: “Hiç şüphesiz ben Ali’denim, Ali de bendendir; o benim tıynetimden yaratılmıştır. Benden sonra halkın imâmı da odur; benim sünnetimden ihtilaf ettiklerini onlara açıklayacaktır. O, Müminlerin Emiri, yüzü akların önderi, müminlerin reisi, vasîlerin en iyisi, dünya kadınlarının efendisinin eşi ve hidâyet imâmlarının babasıdır.

1- İmâm Cafer-i Sâdık’tan (a.s) babaları kanalıyla Resulullah’ın (s.a.a) şöyle buyurduğu nakledilmiştir: “Ben (Mirac gecesinde) göğe çıkarıldığımda, Rabb’im Ali hakkında bana üç kelimeyle açıklamada bulundu ve ‘Ya Muhammed!’ diye bana hitapta edince, ben ‘Emrine amadeyim ey Rabb’im’ dedim; bunun üzerine şöyle buyurdu: ‘Ali, muttakilerin İmâmı, yüzü akların önderi ve müminlerin reisidir.”[1]